هنوز دیپلمش رو نگرفته بود وقتی ازش جویا شدیم چه خبر از درس و تحصیل میگفت من در دانشگاه شهدا مشغول تحصیل هستم منظور امیر از دانشگاه شهدا همان ساختمان های دو کوهه بود.
مردان خدا پرده ی پندار دریدند یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند
هنوز دیپلمش رو نگرفته بود وقتی ازش جویا شدیم چه خبر از درس و تحصیل میگفت من در دانشگاه شهدا مشغول تحصیل هستم منظور امیر از دانشگاه شهدا همان ساختمان های دو کوهه بود.
شهید امیر کرملو در سال ۱۳۴۵ در یکی از محله های شوش تهران به دنیا آمد.
امیر خیلی با اخلاق و مهربان بود و خیلی به پدرش و مادرش احترام می گذاشت.
مادرش تعریف میکنه هیچ وقت اونو برای خرید بیرون نمی فرستادیم چون چندین بار وقتی رفته بود خرید دست خالی برگشته بود. ازش سوال میکردیم پس چرا خرید نکردی؟ پولت کو؟ میگفت توی راه شخص مستمندی ازم کمک خواست و من کل پول رو بهش دادم.
امیر قبل از اعزام به جبهه و شهادتش کل وسایل خود مثل موتور سیکلت، انگشتر هاش و خیلی چیزهای دیگه رو به دوستاش هدیه داده بود.
امیر خیلی اهل ورزش بود مخصوصا فوتبال.
او بخاطر کم بودن سنش شناسنامه ی خود را ۳ سال بیشتر کرد تا بتونه برای رفتن به جبهه و خط مقدم اعزام بشه.
زمانی که امیر در جبهه مجروح میشه اونو در بیمارستان بقیت الله تهران بستری میکنند و فردای اون روز وقتی خوانواده اش برای عیادت به بیمارستان میرن میبینند خبری از امیر نیست. امیر از بیمارستان فرار کرده بود
یکی از دوستان امیر که برای عیادت به بیمارستان اومده بود اونو از عملیاتی که در جبهه در پیش رو بود مطلع کرده بود و امیر هم تصمیم گرفته بود از بیمارستان فرار کند.
سرانجام امیر کرملو در حال رفت و برگشت به خط مقدم، در حال رانندگی، در اثر اصابت خمپاره وَ جراحت از ناحیه سر در سن ۲۱ سالگی به فیض شهادت نائل شد.
همه دوستان، اونو با چند بیت شعری که همیشه در کوچه و بازار ورد زبانش بود میشناختند :
حسینا زنده ام اندر هوایت غباری هستم اندر خاک پایت
حسینا جان شیرین را نخواهم مگر روزی شود جانا فدایت
و این شعر روی سنگی در قطعه 29 ردیف33 شماره4 حک شد.
- لطفا هر آنچه درباره این شهید بزرگوار می دانید در قسمت نظرات بنویسید و هر اثری اعم از عکس، وصیت نامه، خاطره و… از ایشان در دسترس دارید به آدرس info@ourouj.ir ارسال کنید تا به اسم ارسال کننده در سایت عروج درج شود.
